Ο André Rieu και το τίμημα της απομάγευσης

Μου αρέσει να ακούω κλασική μουσική όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Μπορεί να μην έχω την αντίστοιχη μουσική παιδεία, αλλά την εκτιμώ και την απολαμβάνω ως οικιακός, τις περισσότερες φορές, ακροατής. Αισθάνομαι πως στα μελλοντικά ακούσματα της κλασικής με περιμένουν κρυμμένοι θησαυροί  τους οποίους οφείλω να ανακαλύψω. Την ίδια αίσθηση, ως ένα βαθμό, έχω και για τη μουσική γενικότερα καθώς λατρεύω όταν οι συνθήκες επιτρέπουν να με συνεπάρουν σκοποί τόσο διαφορετικοί όπως ένα παλιό δημοτικό τραγούδι ή κάποιο κομμάτι από ένα σύγχρονο παρακλάδι της τζάζ.
Δεν πιστεύω σε κανενός είδους “ιερό δισκοπότηρο” και δεν βλέπω ως τέτοιο την κλασική μουσική. Για εμένα, η κλασική είναι ένας μαγικός κόσμος που με προκαλεί να κάνω το μεγάλο άνοιγμα προς το μέρος του. Να περιπλανηθώ σε ένα σύμπαν αρμονίας και αντιθέσεων, ομορφίας και απόγνωσης.