Το αγγούρι και η γλώσσα

Για περισσότερα απο δέκα χρόνια, η ταμίας του σούπερ μάρκετ κάνει τη δουλειά της ευσυνείδητα και κάτι ώρες με υπερβάλλοντα επαγγελματισμό. Οπως όταν ελέγχει προσεκτικά κάθε χαρτονόμισμα που εισπράττει στον ανιχνευτή πλαστών πριν το αποθέσει στην ταμειακή μηχανή. Τόσο σχολαστική είναι σ’ αυτό της το καθήκον που δεν αρκείται στο αποτέλεσμα του ανιχνευτή. Σχεδόν πάντα ελέγχει η ίδια το χαρτονόμισμα με την όραση και την αφή ταχύτατα αλλά εξονυχιστικά. Η συγκεκριμένη υπάλληλος δεν κάνει μόνο ταμείο. Την πετυχαίνω ουκ ολίγες φορές να ζυγίζει λαχανικά, να τοποθετεί προϊόντα στα ράφια, να κόβει πάριζα, να συμμετέχει στην παραλαβή από προμηθευτές, να τεμαχίζει κοτόπουλο και φυσικά να σφουγγαρίζει πατώματα.

Πανταχού παρούσα στο μαγαζί η Σωτηρούλα τα κάνει όλα και συμφέρει. Πασπαρτού. Σκέτος ελβετικός σουγιάς. Πολυεργαλείο σου λέω. Και όλα αυτά χωρίς να έχει δημιουργήσει το παραμικρό διαπροσωπικό πρόβλημα. 

Με το ευρώ καλύτερα…

Κινούμαι με τη μοτοσυκλέτα προς Ερμού και σταματώ για βενζίνη
– Καλημέρα, πόσο το λίτρο η απλή αμόλυβη σήμερα;
– 590 δραχμές
– Τι πράγμα;
– Με συγχωρείτε έκανα λάθος στην τιμή.1,73 euro εννοούσα
– Πες το ρε φίλε και κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό…
– Πόσο να βάλω;
– Φουλαρέ το!
Πληρώνω,βάζω μπροστά, αφήνω συμπλέκτη, ανοίγω το γκάζι και φθάνω Ερμού. Παρκάρω και μπαίνω στο φούρνο να τσιμπήσω κάτι.