Έλα να πάμε στα δεσμά μας…

Πριν κάμποσα χρόνια έγινα εθελοντής στο πρόγραμμα «Γίνε Ανάδοχος Τώρα» της ActionAid. Η ευαισθησία που έχω στα παιδιά θαρρώ ήταν ο λόγος, αλλά με τα χρόνια κατάλαβα ότι η πίεση της κυράς μου ήταν το ισχυρότερο κίνητρο για να δηλώσω συμμετοχή.
– Λούη ανέλαβε τις ευθύνες σου. Κόψε τις καταχρήσεις γιατί έγινες νονός τώρα, ήταν τα λόγια της και πήγα πάσο. Το παιδί στο οποίο γίναμε ανάδοχοι ήταν ένα κοριτσάκι από την Γκάνα ονόματι Αντίκα και το πρώτο καιρό οφείλω να πω ότι ήταν ιδανικά. Λαμβάναμε αρκετά συχνά αλληλογραφία της, με ζωγραφιές και γράμματα με ορνιθοσκαλίσματα για το πως περνάει το καιρό της εκεί, τι της αρέσει να κάνει και διάφορα άλλα πράγματα για τη ζωή της στην Γκάνα. Της στείλαμε κι εμείς με τη σειρά μας ένα γράμμα για τη ζωή μας εδώ. Αναπτύχθηκε έτσι ένας δεσμός και μια εξάρτηση που διεκόπη λίγο καιρό αργότερα, ανεξήγητα θα έλεγα. Ένα γράμμα της ActionAid μας ενημέρωνε ότι η Αντίκα είχε φύγει από την κοινότητα μαζί με τους δικούς της για κάπου αλλού και η οργάνωση είχε φροντίσει να μας φέρει σε επαφή με ένα αγοράκι λίγο μικρότερο αλλά εξίσου χαριτωμένο.